ایران ستیزی تازی اندیشان1

ضدیت روحانیت اسلام وشیعه با وطن پرستی وفرهنگ ایرانی

 وطن پرستی وزحمات سی ساله فردوسی برای زنده کردن زبان فارسی بر هیچ کس پوشیده نیست به گونه ای که اگر فردوسی نبود زبان مردم ایران الان عربی بود نه فارسی

بسی رنج بردم بدین سال سی/عجم زنده کردم بدین پارسی

قبلابه اشتباه در دنیای نت معروف شده بود ونقل همه محافل بودکه نظر ضد فردوسی زیر از مطهری است

فردوسي مردي زيانكار بود.زنده‌ كردن‌ لغات‌ فارسي‌ باستاني‌، برگشت‌ از تعاليم‌ قرآن‌ است‌. اینهمه‌ سر و صدا برای‌ عظمت‌ فردوسی‌، و جشنواره‌ و هزاره‌ و ساختن‌ مقبره‌، و دعوت‌ خارجیان‌ از تمام‌ کشورها برای‌ احیاءِ شاهنامه‌، و تجلیل‌ و تکریم‌ از این‌ مرد خاسر زیان‌ بردۀ تهیدست‌ برای‌ چیست‌؟! برای‌ آنست‌ که‌ در برابر لغت‌ قرآن‌ و زبان‌ عرب‌ که‌ زبان‌ اسلام‌ و زبان‌ رسول‌ الله‌ است‌، سی‌سال‌ عمر خود را به‌ عشق‌ دینارهای‌ سلطان‌ محمود غزنوی‌ به‌ باد داده‌ و شاهنامۀ افسانه‌ای‌ را گرد آورده‌ است‌.  قسمتهايي از كتاب نورملكوت قرآن / جلد چهارم

در بررسی های بعدی مشخص شد نویسنده کتاب "نور ملکوت قرآن"، علامه آیة الله حاج سیدمحمدحسین حسینی طهرانی می باشد که به اشتباه مرتضی مطهری نوشته شده بود. بنا براین نظر فوق از آیه الله سید محمد حسین حسینی طهرانی است

ضمناً مطهری در مورد چهارشنبه سوری چنین سوابقی در مورد ضدیت با فرهنگ ایرانی دارد و احتمالاً اشتباه به این خاطر بوده است

سید محمدحسین حسینی طهرانی کیست

سید محمدحسین حسینی طهرانی از علما و عرفای معاصر، فرزند -آیت الله- سید محمدصادق طهرانی، در ۲۴ محرم سال ۱۳۴۵ هجری قمری در طهران متولد شد. پس از تحصیلات ابتدائی، دوره آموزش مکانیک و ماشین سازی را گذراند. سپس به تحصیلات علوم دینی حوزوی روی آورد. در سال ۱۳۴۶ هـ ق، به قم رفت و در مدرسه حجتیه آنجا مقیم شد

وی از همان سالهای اول به جمع شاگردان علامه طباطبائی پیوست و در سطوح مختلف علمی و مجاهدات عملی در طی مدت ۷ سال از اساتید آنجا، بهره‌های علمی بردوی برای تکمیل تحصیلات و علوم دینی در آغاز سن ۲۷ سالگی به عراق رفت و در نجف ساکن شد. در آنجا از محضر علما و فقهای بزرگ نجف کسب فیض کرد و بنا به توصیه علامه طباطبائی در ابتدا با شیخ عباس قوچانی وصی قاضی طباطبائی  آشنا و در مسائل سلوکی و عرفانی حشر و نشر پیدا کرد و بعد به خدمت سید جمال الدین گلپایگانی و شیخ محمدجواد انصاری رسید. سرانجام وی به حضور سید هاشم موسوی حداد از شاگردان سیدعلی قاضی طباطبائی رسید و فصل نوینی را در زندگی توحیدی و عرفانی وی پدید آمد.

وی همیشه تشکیل حکومت اسلامی را یک وظیفه الهی می‌دانست. و در قضایای ۱۵ خرداد با سابقه آشنائی اش با امام خمینی به همکاری و همفکری پرداخت. با پیروزی انقلاب و تاسیس حکومت اسلامی، در شکل گیری قانون اساسی در مجلس خبرگان تلاش نمود. وی در خلال ملاقات‌های خصوصی با خمینی، نقطه نظرها و پیشنهادهایش را توسط آیت اله مرتضی مطهری ابلاغ کرد. او در سال ۱۴۰۰ هـ ق، به امر استادش (سیدهاشم حداد) به مشهد رفت و مدت پانزده سال آخر عمر خود در آنجا بود

علامه طهرانی، روز نهم ماه صفر سال ۱۴۱۶ هجری قمری در مشهد درگذشت. مدفن وی در قسمت جنوب شرقی صحن انقلاب (عتیق) امام رضا(ع)در آستانه کفشداری می‌باشد

ایشان درباره فردوسی در کتاب معروف خود نور ملکوت قرآن می‌نویسد

فردوسی با شاهنامه افسانه ای خود که کتاب شعر (یعنی تخیلات و پندارهای شاعرانه ) است خواست باطلی{!!!} را در مقابل قران علم کند و موهومی را در برابر یقین بر سر پا دارد. خداوند وی را به سزای خودش در دنیا رسانید، و از عاقبتش در آخرت خبر نداریم

-مدتی قبل نیز دیوارهای بعضی از معابر مشهد که با زحمت هنرمندان وهزینه شهرداری,بر اساس اساطیر ملی موجود درشاهنامه مزین شده بود,به  مذاق آیه الله علم الهدی امام جمعه مشهد خوش نیامد وبا فشار و توصیه ایشان وهمفکرانشان این نقاشی های دیواری از دیوارها پاک شد

-در طول 33سال گذشته کمترین میزان توجه به شهر توس وآرامگاه فردوسی شده است به گونه ای که تا یک  قبل اگراطراف مقبره فردوسی را میدید,گویا عمدا در مورد آن اهمال میشود,تغییرات بسار اندک کنونی نیز بیشتر با هزینه  وطن دوستان خارج وداخل کشور انجام شده وزمانی صورت گرفته که صدای مردم در فضای وب درآمده بود

نتیجه

چندان فرقی هم نمی کند که این نظر را مطهری گفته باشد یا حسینی طهرانی زیرا

نظر این دو نفردر واقع یکی است

-اکثریت قریب به اتفاق علما وروحانیون تاکید بر ملیت  وحتی توجه به اسطوره های ملی را چیزی در مقابل یا حداقل در عرض اسلام گرایی میدانند ورویای آنها تشکیل حکومت جهانی مهدی به مرکزیت مکه است که ایران نیز از جمله اقمار آن خواهد بود بنابراین با فردوسی وکوروش وهر چیزی که رنگ ایرانی بودن بدهد مخالف اند ودر کم ترین حالت مخالفت خود با ملی گرایی وتاریخ قبل از اسلام را ابراز نمی کنند